วันเสาร์ที่ 19 มีนาคม พ.ศ. 2559

ชัยชนะครั้งที่๖ (ตอน ชนะสัจจกนิครนถ์ ตอนที่๓)

ชัยชนะครั้งที่๖ ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยพระเทพญาณมหามุนี
(ตอนที่ ๓ ชนะสัจจกนิครนถ์)
 
  มีวาระพระบาลีที่ท่านกล่าวไว้ใน พาเวรุ ชาดกว่า
ยาว นุปฺปชฺชตี พุทฺโธ ธมฺมราชา ปภงฺกโร
ตาว อญฺเญ อปูเชสุ ปุถู สมณพฺราหฺมเณ ฯ
ยทา จ สรสมฺปนฺโน พุทฺโธ ธมฺมํ อเทสยิ
อถ ลาโภ จ สกฺกาโร ติตฺถิยานํ อหายถาติฯ
พระพุทธเจ้าผู้เป็นพระธรรมราชา ผู้ส่องแสงสว่างไสว ยังไม่เสด็จอุบัติขึ้นเพียงใด
ชนทั้งหลายก็พากันบูชาสมณพราหมณ์เหล่าอื่นอยู่เป็นอันมาก เพียงนั้น
แต่เมื่อใด พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้มีพระ สุรเสียงอันไพเราะ ได้ทรงแสดงธรรมแล้ว
เมื่อนั้น ลาภและสักการะของพวกเดียรถีย์ก็เสื่อมไป”

       ชัยชนะของพระพุทธเจ้า ที่มีต่อสัจจกนิครนถ์ ซึ่งปรากฏในจูฬสัจจกสูตร ส่วนในมหาสัจจกสูตรเป็นเรื่องการโต้ตอบปัญหากันระหว่างพระผู้มีพระภาคเจ้ากับสัจจกนิครนถ์ เป็นการชนะด้วยพระปัญญาบริสุทธิ์ ซึ่งได้บันทึกไว้ในพระไตรปิฏก มีเนื้อหาสาระการโต้วาทะอีกมุมมองหนึ่ง และมีนัยที่สุขุมลุ่มลึกมาก บ่งบอกถึงพระปัญญาอันกว้างไกล ที่พระพุทธองค์ทรงสามารถ หักล้างวาทะของสัจจกนิครนถ์ ได้อย่างง่ายดาย

  .....สัจจกนิครนถ์ ผู้เป็นเจ้าวาทะ เป็นนักโต้วาทีที่ไม่เคยพ่ายแพ้ใคร ผู้มีปกติติเตียนพระพุทธเจ้า พระธรรมและพระสงฆ์
  พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเห็นว่า สัจจกนิครนถ์เป็นผู้มีบุญวาสนาที่เคยสั่งสมไว้ข้ามชาติ เมื่อได้ฟังธรรมจากพระองค์ในครั้งนี้ หากเกิดใหม่อีกเพียงชาติเดียว จะบรรลุธรรมเป็น พระอรหันต์ จึงทรงอนุญาตให้เข้าเฝ้า สุดท้ายก็ยอมแพ้แบบราบคาบ
        และได้ชมเชยพระสัมมาสัมพุทธเจ้าซึ่งปรากฏใน มหาสัจจกสูตร ว่า

       “พระโคดมผู้เจริญ ข้าพเจ้าเป็นผู้ปรารภโต้ตอบวาทะกับ
ท่านปูรณะกัสสป
                 ท่านมักขลิโคสาล
                 ท่านอชิตเกสกัมพล
ท่านปกุธะกัจจายนะ
                 ท่านสัญชัยเวลัฏฐบุตร
                 ท่านนิครนถ์นาฏบุตร
  แม้ท่านเหล่านั้นปรารภโต้ตอบวาทะกับข้าพเจ้า ก็เอาเรื่องอื่นมาพูดกลบเกลื่อนเสีย และชักนำให้พูดนอกเรื่อง ทั้งทำความขัดเคืองขุ่นมัวให้ปรากฏ ส่วนพระโคดมผู้เจริญอันข้าพเจ้ามาสนทนา กระทบ กระทั่ง ทั้งไต่ถามด้วยถ้อยคำที่ปรุงแต่งอย่างนี้ ก็มีผิวพรรณสดใส ทั้งมีสีหน้าเปล่งปลั่ง เพราะพระองค์เปี่ยมด้วยมหากรุณา เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า

  นี้เป็นถ้อยคำของนักปราชญ์ผู้ถือตัว ผู้เป็นอาจารย์ของพระราชามหากษัตริย์ แต่ต้องยอมรับในพุทธปัญญาของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าด้วยใจที่เลื่อมใสจริงๆ เพราะตนเองเคยดั้นด้นไปสอบถามเจ้าลัทธิต่างๆ พบแต่ความว่างเปล่า มีคำสอนที่หาสาระไม่ได้ ครั้นได้โต้วาทะกับพระพุทธเจ้า รู้ทันทีว่าไม่มีใครจะเสมอเหมือนพระพุทธองค์


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น